Chapter 2 - Si Romy [Circa 1991, Riyadh, Saudi Arabia]

Ubay-ubay usab kaming mga trabahanteng Pilipino ug usa ra ang villa nga among gipuy-an. Busa bisan nia ako dinhi sa Saudi Arabia mao ra ug nagtrabaho ako diha sa ato sa Pilipinas. Nagkadaiyang ang among sinultihan pero gaistorya kaming tanan ug Tagalog para magkasinabot. Nagkalain-lain usab ang among mga trabaho, may nagtrabaho sa office, field engineers ug mga skilled workers. Tungod kay ako usa ka staff sa office, solo lang ko sa kuwarto. Normal lang ang dagan sa among panginabuhi sa matag adlaw dinhi ug ang tungha namo alas siyete sa buntag hangtud alas dose sa ugto ug balik ala una y medya hangtud na usahay sa sayong gabii. May mga panahon nga daghan kami sa villa namo labi na kung ang uban walay assignment sa gawas sa Riyadh ug usahay pipila lang kaming mabilin nga kasagara ang mabilin ang taga opisina lang. Halos mag-usa na ako katuig sa dihang nagkaila kami sa personal ni Romy, usa sa mga kauban nakong Pilipino sa maong kompanya nga dugay na-assign sa gawas. Sa pag-abot nako ining kompanyaha, tua na siya ma-assign sa Wadi Dawasir, medyo layo sa Riyadh. Si Romy usa ka Electrical Maintenance Engineer nga taga-Pampanga ug nadungog lang nako ang iyang pangalan sa mga material requests niya ug kung motawag siya sa opisina. Usa ka hapon, pero normal lang nga gabii na ako moabot sa villa nga kasagaran pasado alas siete sa kagabhion, nakit-an nako kini si Romy nga nagluto sa iyang panihapon sa kusina. Nakasando lang siya nga color blue ug puti ang iyang boxer nga hapit kaayo sa iyang maskuladong mga hita. Milutaw usab ang iyang abs ug maskuladong mga braso sa iyang sando. Busa sa akong nakita naingganyo ko ug pagkig-istorya sa iya bisan ug wala pa ako kahibalo sa iyang pangalan. “Humot ka nang imong giluto. Unsa ka na?” pangutana nako niya. “Menudong baka ito... sa tingin ko ikaw si Allan,” miingon si Romy nako. “Oo, ako si Allan. ‘Yong nakakasagot palagi sa iyo sa telepono sa opisina. At siguro ikaw si Romy.” “Sabay na tayong kumain ng hapunan. Alam kong hindi ka pa kumakain.” Pag-imbita niya sa akoa. “Sige, thank you na lang… baka kukulangin ka sa pagkain mo,” pabiro kong sagot sa kanya. “Marami itong niluto ko… at saka wala rito iyong iba nating kasamahan. Iilan lang ang narito nang dumating ako kaninang alas singko ng hapon galing Wadi Dawasir.” “Oo nga, siguro mga lima lang tayong tao dito sa villa ngayon.” Ingon usab nako niya. “Salamat ha, iihi muna ako sandali…” ug misulod na ako sa CR nga duol lang sa kusina. Paggawas nako naghukad na si Romy para sa among panihapon. Busa nga gitabangan nako siya samtang iyang gitungtong ang kaldero sa kan-on ug sud-an sa lamesa. Nagtapad kami nga nanglingkod sa lamesa ug caring kaayo siya nga gikuhaan ko ug kan-on ug sud-an nga gibutang niya sa plato ug gihatag kanako ug mikuha usab siya ug plato para kaniya. Mentras nangaon kami daghan kaayo siya ug istorya kanako bahin sa iyang assignment sa Wadi Dawasir, ug mga personal nga problema ug kasinatian. Jolly siya nga pagkatao ug daw sa walay problema. Pution si Romy nga tul-id ang buhok, taas ang pamarog naa sa 5’7”, may bigote nga medyo baga ug gamay ra ang barbas, medyo haggard lang ang dating tungod siguro kay bag-o siyang abot ug wala makapamarbas pagpauli sa Riyadh. Malipayon ako nga nakig-istorya niya samtang nanihapon kami ug gipasalamatan nako siya pag-usab sa iyang paglibre sa akong panihapon. Tungod kay gikapoy ko sa trabaho sa opisina busa nga pagkatapos manihapon, naghilam-os ug nag-toothbrush na ako ug sayo nga natulog. Pagkaugma sa hapon sa akong pagpauli, natingala na lang ako kay nangagda dayon si Romy nga manihapon na kami sa dihang mao pa gayoy pag-abot nako. “Hoy, Romy… nakakahiya naman yata sa iyo,” pagbalibad nako niya. “Hindi ako kakain pag hindi ka kumain,” sagbat niya nako. “Ano, di ka kakain sa niluto mo pag hindi ako kumain?” ingon nako niya nga dakong katingala. “Romy, alam mo namang bawat isa sa atin ay may food allowance na bigay ng kompanya. Kaya bawat isa sa atin ay nagluluto para sa kanyang sarili. Pagkain mo iyan… at saka nakakahiya talaga sa iyo kung pauunlakan kita sa pangalawang pagkakataon,” pagbalibad gayod nako sa iya. “Sige na, kumain na tayo… bakit hindi mo ba nagustuhan ang luto ko kagabi?” mao ra ug nagtampo na siya sa ako. “Ikaw ang bahala, pero nakakahiya talaga sa iyo.” “Walang anuman ‘yon… pagkain naman iyan... grasya… hihindian mo?” “Sige, na nga!” ug sabay nga gigitik nako ang iyang kiliran. Mikisi si Romy sa kagilot. Nangaon kami ug sama kagabii, daghan siya ug istorya nako. Ako na ang nanghugas sa among gikan-an samtang si Romy nanigarilyo sa gawas. Pagkahuman nako, nag-istorya kami pag-usab ug nagpasalamat ako pag-usab kaniya. Sa among villa, gustong suoton ni Romy ang sando o puting t-shirt nga karaan ug magboxer shorts kung naa lang kini siya sa among pinuy-anan. Sa duha pa lang namo ka adlaw nga paghimamat daw sa dugay na kaming magkasuod ni Romy. Hangtud sa mabinuangan na nako siya sama sa pagkuot-kuot sa iyang tunga, gabugdo man gud ang iyang atubangan sa sulod sa iyang boxer shorts ug lamian ra ba siya kung hikapon ang iyang atubangan kay dali dayon siyang moingon nga sige pa, hikapa pa, pautga, pagahia,… nga makapainit na noon sa akong pagbati bisan ug binuang ra gud kadtong akoa. Magpahikap man usab gud, labi na kung kami rang duha sa villa, pautgon pa man gani niya ang iyang uten sa akong atubangan, ug mokiyodkiyod pa gani nga mao ra ug nagsayaw ug macho dancing, kay itaas-taas niya usab ang iyang sando para ipakita iyang abs o kung dili ba kaha mo-pose nga kuno dako siyag muscle. Hangtud nga balewala lang sa iya nga ako siyang binuangan sa pagkuot-kuot sa iyang uten kung makahigayon ko labi na kung kami rang duha. Biyernes kadto, gamay ra kaming nabilin sa villa. Tungod kay walay trabaho, dungan kami nga namalengke ug nagluto sa among paniudto. Pagkatapos sa among paniudto, tingpahuway na mangatulog gud kay lami kaayong matulog sa bugnaw nga aircon. Miadto ko sa iyang kuwarto, ug naabtan nako siya nga gabasa sa sulat sa iyang asawa. “Homesick ka na ba?” ingon nako niya. “Ikaw pala ‘yan Allan. Halika rito tabi tayo.” Matud pang Romy. Busa nga miduol ko sa iyang kama ug mitapad ug higda sa iya. Mitanday ko sa iya ug nag-istorya kami bahin sa sulat sa iyang asawa. Bisan ug reserved siya kung personal na nga butang ang hisgutan, mi-istorya siya bahin sa iyang kinabuhing may asawa sa ato. Migakos ko sa iya samtang gasaysay siya. Ambot lang kay miabot man ang akong kauwagon kay ako si Romy gipangutana kung maayo ba siya sa kama. “Oo naman, makakatatlo ba akong anak kung hindi.” Ingon niya nako. “Bata pa naman ako, mga 32 lang ako ngayon.” Sa iyang pag-ingon nga bata pa siya, ako dayong gipislit ang iyang uten ug miingon ko nga, “Ilang rounds pa ba ang kaya mo?” “Nakakatatlo pa rin ako sa buong magdamag.” “Sigurado ka?” ingon nako niya. “Oo, gusto mong subukan?” “Bakit hindi? Kung gusto mo ba naman…” Wala siya motingog ug gibutang sa kilid ang sulat nga iyang gibasa ug nagpaminaw kung kinsa sa among duha ang mohimo sa ‘first move’. Ako ang unang milihok ug kay nakagakos na ako kay Romy, akong gipadagan ang akong kamot ngadto paingon sa iyang atubangan. Sama sa naandan, gaboxer short lang kini siya ug ako gayong mahibaw-an kung miutog na ba ang iyang uten. Medyo dako usab ang kargada ni Romy nga lumoy ra ba kaayong hikapon, siguro naa sa mga 5 inches ang katas-on ug pareho kadako ang ulok ug punuan. Wala siya maglihok sa pagpislitpislit nako sa iyang uten pero nabati nako nga galihok ang iyang mga tiil timailhan nga gilamian siya tungod sa pagpiyong niya sa iyang mata. Sa dihang gahi na ang iyang uten, akong gisulod ang akong kamot sa iyang boxer ug gikumkom ang iyang uten sa akong palad. Mas midako kini nga nainitan sa akong mga palad, gihilamhilam usab nako ang iyang itlog ug mga bulbol. Utog na kaayo ang iyang uten kay gatando-tando naman kini sa akong palad. Busa nga mibangon ako ug akong gilislis ang iyang boxer paubos sa iyang tiil hangtud nga mahubo na kini. Akong gisimhot ang iyang boxer ug akong nasimhot ang iyang tinuod nga pagkalalaki. Gapatulogtulog lang gihapon si Romy busa wala niya makit-i nga gisimhot nako ang iyang boxer. Akong giduladulaan sa akong mga kamot ang iyang uten pinaagi sa pagtaas ug pagbaba sa akong palad niani sa madugay, hangtud nga nabati nako ang una niyang tulos nga mao ra ug tubig nga lapot. Nag-precum na siya busa nga gipadayon nako ang paglulo sa iyang uten. Wala madugay, miliad kini siya ug gapadayon gihapon ako sa akong gihimo. “Allan, malapit na akong labasan… gusto mo bang kainin ang tamod ko?” ingon niya nako nga galiad-liad na sa kalami. Wala ako motingog, hinoon akong gisulod sa akong baba ang ulo niani ug akong gitsupa ug gitsupa. “Allan, andiyan na… lalabas na… ooooooooooooooooh,” ug migawas ang daghang tulos sa iyang uten ngadto sa akong baba. Nakapito ka putok siya sa akong baba nga halos mapuno kini sa gata sa iyang pagkalalaki. Akong natilawan nga lami ang baho sa iyang tulos ug tungod kay gusto ko usab si Romy, ako kining gitulon. Wala nako lum-i ang uten ni Romy hangtod nga wala nay migawas nga tulos sa bangag niani. Gitrapuhan nako ang iyang uten sa tissue ug gipasuot usab ang iyang boxer. Tungod sa nahitabo ug sa kalaming natagamtaman ni Romy, nakatulog siya, busa nga gihabulan nako siya kay bugnaw ang aircon sa kuwarto niya. Ug ako mibangon para mopauli sa akong kuwarto para matulog usab. Kini ang unang pagtilaw nako sa pagkalalaki ni Romy. Daghan pa nga mga panghitabo sa among duha. Mikabat sa duha ka tuig kapin ang among panag-uban dinhi sa Saudi Arabia, nga bisan diha sa Pilipinas amo pa gihapong gihimo ang maong butang sa tago nga walay kasayuran ang iyang asawa kay siya man ang mohangyo nako nga himoon namo kadto. Tungod niani, duha sa iyang mga anak, ako ang maninoy. O di ba, masaya… lover boy ko, kumpare ko!