Sa high school na ako, gadula ako ug basketbol ug usa sa mga closed nakong classmate ug barkada si Eduardo. Buotan siya, singkit ug mata ug masinabtanon usab. Tungod kay bugtong anak nga lalake, tanan layaw sa kinabuhi gihatag sa iyang ginikanan kaniya. 16 anyos na kami (kaedad nako si Eduardo, bulan lang ang diperensya) ug graduating na kami sa high school dihang mao ra ug mga igsoon na ang tinagdanay namo ni Boy, angga ni Eduardo. Didto ako gatulugan sa ila, dungan mangadto sa eskuwelahan para motungha, kauban sa mga basketbol nga dula namo ug bisan sa inuman nga tuba ug tamban nga pulutan, mga typical nga mga happenings sa mga batan-on sa panahon namo.
Usa ka hapon niana, gikan kami nagdula ug basketbol didto ko natulog sa ilaha kay nag-inuman kami ug nagabhian sa pag-inom uban ang pila ka mga kabarkada. Tungod kay nakainom, may nahitabo namo! Pagpangatulog na tapad kami ni Boy ug higda sa iyang katre, kaugalingon niya ang kuwarto kay siya ra man ang anak. Nangatulog na ang iyang mga ginikanan. Ako, tungod kay kaila na usab ang among pamilya sa iyang pamilya, busa nga sulod-gawas na lang ako sa ilang panimalay ug ordinaryo na kaayo nga bisita sa ilaha. Sa dihang nanghigda na kami, gihalukan ako ni Boy sa aping ug miingon sa ako ug ‘Goodnight’ ug nag-good night usab ako kaniya ug gipatong nako ang akong kamot sa iyang tiyan. Milabay ang takna, sige siya ug limbag-limbag nga mao ra ug dili makatulog... nakamata ako ug nangutana kaniya ngano? "Alimuot." "Di sa salug na lang ako matulog, basi wala ka maanad nga may kauban sa katre." "Ne, dili na mao, dali ra gud diri." Ug iya ako nga gigakos pag-ayo. Ok lang nga gakuson ako sa akong closed friend ug wala ako magdahom nga moabot sa sekswal nga relasyon ang tanan. Gi-utgan na diay siya pag-ayo sa dihang gagakos siya nako, wala lang ako magpakabana kay wala lagi malisya. Mao ra ug kahoy sa kagahi ang akong nabati sa akong tiyan kay didto nakatutok ang iyang uten. Tungod siguro sa kainit sa panahon, akong gikaptan ang iyang uten ug gikumot-kumot nako kini. Hangtud sa gakadako kini sa akong kamot, wala na siya kaagwanta ug iya akong gi-ingnan nga "imo kanang gipadako, pahuyusa ka na ug balik." Giganahan diay siya sa akong pagkumot-kumot sa iyang uten ug miutog na kini pag-ayo, busa nga ako na lang kining gidulaan pinaagi sa pagtaas ug pagbaba sa akong kamot hangtud sa mabasa kini sa iyang duga. Gigawsan siya sa iyang tulos sa akong kamot ug langto ang baho niini, nangita ako ug hugaw niya nga sinina ug gipahid nako didto. Pagkahuman, gipangutana ko ni Boy kung "naa ba akoy kasinatian bahin niani." Ingon ko nga "wala, ikaw pa lang ang lalake sa akong kinabuhi nga gihimoan nako niini." Wala nako siya tug-ani bahin kay Pedro kay kaila niya kini ug usa ra kami ka lugar sa probinsya.
Nasundan pa sa makadaghan ang tanan ug daghan pa ang nahitabo sa amoa ni Boy, hangtud nga nagkolehiyo na ako. Pagkatapos namo sa high school, nag-tricycle driver na lang siya sa among lugar ug naminyo sa akong paryente. Nag-graduate ako sa college ug gabisitahan pa gihapon sa ila. Wala mausab ang iyang pagtagad sa akoa ug "for keeps" na lang ang tanan. Ambot lang kung nahibalo ang akong paryente bahin namo ni Boy. Ako na lang ang maglikay...
Tuesday, September 29, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment