Istorya kini namong mag-ig-agaw, usa ra katuig ang among diperensya sa edad. Graduating ako sa high school, junior year naman siya. Ang nahitabo, “biology lang po”.
Sige na, kuwento mo.
Ako, latwatsera bisan sa high school pa, bisag asang balay matulog. Usa ka gabii, gikan sa pagpangulag, mga-9pm na siguro kadto (sa probinsya tulog na kasagaran mga tao busa wala nay galakaw-lakaw sa dalan, kundili masita ka sa pulis o barangay-tanod), nagkita kami ni agaw nako nga ang ilang balay naa sa poblacion ug nangutana asa ako gikan. Ay, nangulag! Nahibalo siya nga may pagkabayot ko 'no? Tungod kay ig-agaw didto na lang ko patulugon sa ila. Sige, ugma na lang ko mouli sa amo. Bahala na nga makasab-an ni madir.
Juz ko day, hot din ang pinsan kong ito. Gusto ipabate sa akin ang kanyang note. Di chige! Yon lang. Um-umin ko pa raw. Ayaw! Mag-ig-agaw ta ‘no? Bati na lang, puwede? Sige.
So, yon biology ang nangyari at sleep na kami.
Wala nang kasunod dito, di na oy, baka ma-incest tayo (vad yon!).
Puwera hisgot ug tugaw sa iyang kalag, patay na kining akong ig-agaw dugay na. Naa sa college ako kaniadto nga nabalitaan nako nga mipanaw na siya sa laing kalibutan sa sakit nga leukemia. May his soul rest in peace.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment